• Katastrofa klimatyczna, wymieranie gatunków, wypełnianie ekosystemu plastikiem, mają charakter globalny i kumulatywny.

• Globalna koncentracja kapitału, upadek klasy średniej i rozpowszechnianie się prekariatu towarzyszą słabnącej roli państwa jako regulatora rynku.

• Prywatyzacja publicznych i wspólnotowych zasobów osłabia podmiotowość i sprawczość społeczności i gdy zajdzie taka potrzeba, będzie bardzo trudna do odwrócenia.

Do tych kwestii dopisać można powracające zagrożenia, które wydawały się zażegnane:

• Ksenofobia i rasizm z postaw marginalizowanych stają się sprawnie zarządzanymi przez populistycznych polityków narzędziami zdobywania i utrzymywania władzy.

Powstało mnóstwo wspaniałych projektów starających się przeciwdziałać tym procesom. Wprowadzano regulacje prawne mające kompensować niechciane skutki rozwoju. Lokalne, regionalne i globalne. Nie przynoszą one jednak spodziewanych rezultatów. Rozwijanie recyklingu nie zapobiegło wzrostowi zarówno produkcji plastiku (i innych materiałów), jak i zaśmiecania nim środowiska. Porozumienia klimatyczne nie ograniczyły wzrostu antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych, nie wspominając już o ich redukcji. Działania tego typu nie mogły przynieść oczekiwanych rezultatów z uwagi na ich ograniczony charakter. Konieczne są jednoczesne głębokie zmiany kulturowe, gospodarcze, społeczne realizowane na poziomie makro i mikro. Dla uwypuklenia tak radykalnego i kompleksowego podejścia wielu analityków i myślicieli używa terminu postkapitalizm.

Problematyka

Na konferencjach rozpatrzymy postkapitalizm, czyli głębokie zmiany kulturowo-gospodarczego systemu, od strony teoretycznej oraz praktycznej. Będziemy analizować zarówno koncepcje postkapitalizmu, jak i miejskie praktyki zmian społecznych, środowiskowych, kulturowych i gospodarczych.

Koncepcja postkapitalizmu – Pomiędzy rozwojem a katastrofą. Koncepcje postkapitalizmu rozwijane są szczególnie żywo w przez ostatnich 5, 10 lat.

• Jaki charakter mają te projekty?

• Na ile są to przedsięwzięcia opisowe, będące rezultatem prac badawczych?

• Na ile normatywne (płynące z ocennego, a nawet emocjonalnego stosunku do kapitalizmu)?

• Na ile konceptualne – projektujące zmiany społeczne, kulturowe, gospodarcze?

• A może wypowiedzi o postkapitalizmie możemy identyfikować – paradoksalnie – jako świadectwo wzmagającej się siły kapitalizmu?

• Na ile możliwy jest degrowth, pozarynkowe sposoby alokacji zasobów, powzrostowe tworzenie prawa i zarządzanie?

• Jakie powinny być rozwijane strategie zapobiegania konfliktom powstającym w efekcie zmian modeli gospodarczych i kulturowych?

• Czy postkapitalizm jest do pogodzenia z kapitalizmem 4.0?

Miasto wobec wyzwań – pomiędzy rozwojem a zmianą systemu. Zmieniające się miasta, to miasta, które reagują na poniższe i podobne im problemy.

• Jak wzmacniać “progresywne” miasta w relacjach z konserwatywnymi władzami krajowymi?

• Jak włączać mieszkańców do zmian ingerujących w ich wzory konsumpcji i style życia, takie na przykład jak ustalanie priorytetów dla transportu publicznego?

• Jak administracja wspiera i wdraża innowacje społeczne opracowywane przez uczelnie i organizacje społeczne?

• Jak się uczymy na doświadczeniach innych miast?

• Jak miasta reagują na katastrofę klimatyczną i jak problemy ekologiczne powiązane są z innymi kryzysami?

• Jak chronić i odtwarzać zasoby i przestrzeń publiczną?

• Jak wypracowywać wskaźniki odróżniające zmiany powierzchowne od systemowych?

Uczestnicy

Stawiane pytania wymagają podejścia wielostronnego – ekonomicznego, kulturoznawczego, historycznego, socjologicznego, prawnego, łamiącego bariery dyscyplin naukowych czy nawet odwołującego się do tradycji sprzed podziału na dyscypliny.

Konferencja adresowana jest zarówno do środowisk akademickich, samorządowych, jak i organizacji i ruchów społecznych.